امید یا نا امیدی؟
لیست امید با همه ی امیدهایش به میدان آمد و چنان مردمان را شیفته خود کرد.و نا باورانه مردم به این لیست امید بستن که گویی وحی منزل است و بی درنگ و شتابان به حرکت در آمدند وآغوش خود را باز کردند و چشمان را بستن و رای های امید خود را به صندوق سرازیز کردند. بدون اینکه بگویند اینها تخص، تجربه، یا عموی تر اینکاره هسنتد.یا نیستن. واما از دوره عمر مجلس امید دوسال می گذرد واز دولت و شورای اسلامی شهر شش ماه جز نا کار آمدی و متوقف شدن پروزهای عمرانی، فرهنگی واجتماعی وخمودگی چیز دیگری در شهر به گوش نمی رسد.
جای بسی تاسف است که امروز در شهر کرج یا به عبارتی در استان البرز همه گوشها، چشمان و دهان ها بسته وهیچ سخنی به گوش نمیرسد.استان البرز روزهایی را یادش هست در زمانی نزدیک استانداری به تعداد انگشتان کسانی را به استان آورد اما چه بر سرش اوردند که انگار همه کشور را به استان اورده و آنروز حقی نبود برای اینکه مدیری معاونان خود را خودش انتخاب کند حق این بود که مدیران بومی باشند. اما امروز همانها قدم نیروهای غیر بومی و مهاجر را بر تخمان چشم خود میگذرد و به به.
روزی را یادم است استاد دانشگاهی میگفت این چه وضعی است استاد باید به کار کلاس، دانشجو و دانشگاه برسد چه معنا دارد که هم استاد دانشگاه باشی هم شورا اما امان از دل غافل اب ندیده است واگرنه شنا گر قابلی است.روزی میگوید این پول اضافه است. وبیهوده به ما داده اند چه قشقره ای راه می اندازد اما چند روز بعد باید به ما پول تلفن، هزنیه مسکن و….. بدهد انگار که قوانین را نمیداند. از این هم بگذاریم مردم چطور توقع از کسانی دارن که پشنهاد جام زهرا به رهبرشان وامامشان دادند برای انها کاری بکند. واز همه مهمتر چظور توسط کسانی که دایه دار انقلاب هستند تایید میشودند.
انشاالله کام مردم در بودجه ۱۳۹۷ توسظ دولت ونمایندگان عزیز شیرین شود.